Czym się różnią farby do wnętrz, od tych stosowanych na zewnątrz budynków?

wałek malarski

Zasadniczo farby dzielą się na farby zewnętrzne i wewnętrzne. Różnią się od siebie zawartością oraz rodzajami pigmentów, spoiwa i wypełniaczy, rozpuszczalnika i środków pomocniczych. Sprawdź, czym się charakteryzują.

Charakterystyka farb zewnętrznych

Farby stosowane na zewnątrz są dużo bardziej odporne na ścieranie oraz na niekorzystne warunki atmosferyczne, takie jak światło słoneczne, deszcz, wiatr, różnice temperatur, aniżeli te wewnętrzne. Nie niszczeją również pod wpływem zanieczyszczeń powietrza, kurzu czy brudu. W farbach zewnętrznych, narażonych na różnorodne wpływy środowiska i trudne warunki atmosferyczne, zastosowano spoiwa, przeciwdziałające pękaniu i kredowaniu. Farby zewnętrzne, w przeciwieństwie do wewnętrznych, zawierać mogą duże ilości lotnych związków organicznych, będących rodzajem rozpuszczalnika.

Wyróżnia się farby zewnętrzne akrylowe, które można aplikować na tynki cementowe, cementowo-wapienne i powierzchnie betonowe oraz hydrofobowe farby silikonowe, cechujące się niewielką podatnością oraz adhezyjnością. Są one obojętne na niesprzyjające warunki atmosferyczne i wyróżniają się trwałością, przyczepnością do podłoża, odpornością na promieniowanie UV oraz na wahania temperatury. Wyróżnić można także zewnętrzne farby silikatowe, odporne na porastanie pleśniami i glonami oraz na zabrudzenia i farby polikrzemianowe. Elewację pokrywa się również farbami wapiennymi, cechującymi się dużą chłonnością oraz cementowymi.

Charakterystyka farb wewnętrznych

Farby wewnętrzne z kolei cechują się możliwością szybkiego usunięcia z nich zabrudzeń. Nie stanowią one zagrożenia dla ludzkiego zdrowia, gdyż zawierają przede wszystkim pigmenty organiczne, zapewniające długotrwały efekt wewnątrz. Zawierają one również spoiwa, gwarantujące wyższą odporność na ścieranie. Kolejną cechą farb wewnętrznych na bazie wody jest niewielka zawartość lotnych związków organicznych, stanowiących rozpuszczalniki w ciekłym składniku farby. Wyróżnia się następujące farby wewnętrzne:

  • emulsyjne ze spoiwem organicznym, czyli żywicą, w tym farby polioctanowe, akrylowe, lateksowe, akrylowo-lateksowe, winylowe, ceramiczne,
  • ze spoiwem mineralnym, w tym wapienne i cementowe,
  • specjalne, w tym na plamy i zacieki, farby strukturalne, dekoratorskie oraz tablicowe.

Powłoka farb akrylowych jest odporna na zmywanie oraz cechuje się paroprzepuszczalnością, a także idealnym kryciem. Farby lateksowe z kolei zawierają większą ilość żywicy, dzięki czemu dobrze kryją, są elastyczne i odporne na szorowanie. Wytwarzają powłokę antygrzybiczną, chroniąc ściany przed działaniem pleśni. Farby winylowe są odporne na zmywanie, paroprzepuszczlane i dobrze chłoną zabrudzenia. Farby ceramiczne natomiast nie absorbują kurzu ani brudu i są plamoodporne. Łatwo zmyjemy z nich drobne zabrudzenia i będą odporne na długotrwałe szorowanie. Farby ze spoiwem mineralnym używane są głównie przez konserwatorów zabytków.